De Spiegel van Hirundine - 2016
Uitgeverij Wel
Bergen op Zoom



















 

 

DE ZWALUW
 
Naar de plek die ik thuis noem, die oeroude
oksel tussen heuvels en water waar eeuwen
verstreken met het vormen van klompen
en schoeisel van leer,
                                       keert zij steeds weer
boven het rode fruit in avondzon
naar rode dakpannen van mijn rode huis,
waar wij beiden geboren.
                                         Zij,
Handjevol veren die bliksem weert
en scherend door licht haar spitse vleugels strekt
tussen een zomer en een zomer en geluk
uitzingend in mij woont.
                                          Tot,
Kroost uitgevlogen, een wind haar wekt,
die aan haar innerlijk trekt en haar wereld splitst
en zij tenslotte toch die tocht begint, maar
nooit verbonden krijgt al dat haar bindt.


 
TAAL
 
Lagen wij eens in de duinen
tussen wolken een hemel te zoeken,
treden te tellen naar dat buitenste blauw
om ons vrij en eeuwig te voelen
 
als vlugge vogels V in de staart
die elke lente buitelend in ruimte
de liefde kwetteren op wind die hen draagt
en belmmeringen beneden hen laten.
 
Dromen nu onze kinderen zoals ze dromen,
komen weer onhandig tedere handen
bijeen als taal van tasten en schrappen,
stolt voor altijd wat nooit is gesproken.
 
Onze zomer verdampte in het heelal
als al dat zoekraakt en wij dwaalden
terug naar beschutting van toen
van oude muren enn daken.

Terug naar poëzie overzicht


Copyright © 2010-2025 - Catharina Boer

Alle rechten voorbehouden.